Wat ik vervolgens dan vaak zie gebeuren is dat het probleem als een boemerang terugkeert en zich dus herhaalt en herhaalt. Het probleem wordt niet echt bij de kern en de oorzaak aangepakt. Mijn advies is tijd nemen aan de voorkant, zodat je kan versnellen aan de achterkant.

Dit betekent overigens niet dat dit uren tijd kost!

Om echt te veranderen wil je eerst dat er urgentie is. Onderzoeken waar het verlangen zit om in beweging te komen. Daarvoor is het nodig om te vertragen en te reflecteren. Uitzoomen en de schijnwerpers op het probleem laten schijnen i.p.v. inzoomen met een vergrootglas. Vragen die daarbij helpend zijn:

• Waar doet het symptoom zich (nog meer) voor?
• Sinds wanneer doet het zich voor?
• Wat is er nodig om jou en andere betrokken mensen om anders te kunnen bewegen?

Door deze vragen te onderzoeken, zul je ontdekken dat een symptoom vaak niet alleen persoonlijk en in het nu zich afspelen, maar deel uitmaakt van een groter geheel. Alleen dat al beseffen doet iets in het kunnen hanteren ervan. 

Dus voordat je in de actie stand komt om op te lossen, even een momentje stilstaan, kijken en onderzoeken. Misschien zelfs even toestaan dat je het niet weet. Reflecteren op je eigen handelen en denken. Patronen bespreekbaar maken, onderzoeken en ontregelen. Om vervolgens nieuw paadjes je te maken en te oefenen en oefenen.

Leren, ontwikkelen, vallen en weer opstaan.